‘Het verhaal van Spaar de Spotvogel speelt zich af in het decor van de Amerikaanse samenleving die de slavernij op dat moment wel heeft afgeschaft, maar waarin zwarte mensen nog steeds als minderwaardig beschouwd worden. De rode draad van het verhaal is een proces tegen een zwarte man, die ten onrechte is beschuldigd van verkrachting van een blank meisje.’ (www.bol.com)
Op 1 september startte ik mijn eigen blog. Mijn vriend was zo lief om me te verrassen met een kaartje, een bloemetje en niet te vergeten… een boek! Spaar de spotvogel stond al een tijd op mijn lijstje en ik was dan ook heel blij toen ik dit boek mocht uitpakken. Een boek dat gerekend wordt tot de klassiekers, kán bijna geen slecht boek zijn.
Het duurde even voordat ik in het verhaal kwam. Ik vond het begin moeilijk door te komen en het verhaal kon me niet boeien. Dat kwam pas in het tweede deel, wanneer Atticus Finch een zwarte man verdedigt en je het hele proces volgt door de ogen van Scout, de hoofdpersonage. Het verhaal is dus langzaam opgebouwd, maar dit draagt uiteindelijk wel bij aan het verhaal.
Ik moest wennen aan de schrijfstijl, wat niet zo gek is, aangezien het in 1960 is geschreven. Toch heeft Harper Lee een fijne stijl, ze heeft oog voor details. Ik vind het boek bijzonder omdat je een goed beeld krijgt van de relatie tussen blanken en zwarten in de jaren ’50. Het wordt geschreven vanuit de ogen van een kind, wat het nog echter maakt. Scout is een verfrissend personage waardoor het onderwerp niet te zwaar wordt, al had ik liever meer verhaal gehad dan zoveel beschrijvingen. Het onderliggende onderwerp komt goed naar voren, maar het verhaal zelf heeft me niet weten te raken. Maar wie ben ik om te vertellen dat deze klassieker wel of niet een goed boek is? Het is sowieso een aanrader omdat je geconfronteerd wordt met de rassenstrijd. Het is een verhaal dat in je hoofd blijft zitten.
Beoordeling: ★★★☆☆
We lezen nooit dezelfde boeken, maar deze staat wel op mijn lijstje. Ik ben nu extra nieuwsgierig! Leuke recensie!