Boekrecensie: Ransom Riggs – Omhulde stad

Recensie Ransom Riggs – Omhulde stad
Omhulde stad gaat precies verder waar De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine gestopt is. Jacob en de andere bijzondere kinderen verlaten het eiland en gaan op zoek naar iemand die hen kan helpen om er voor te zorgen dat mevrouw Peregrine weer normaal wordt. Tijdens de zoektocht door Londen ontmoeten ze een hele hoop andere mensen, dieren en andere wezens.

Het recenseren van het tweede deel van een trilogie voelt soms een beetje gek. Het voelt net alsof je je mening geeft over het midden van een verhaal, terwijl het einde nog niet in zicht is. Ik vond het bij dit boek moeilijk om weer in het verhaal te komen. Omhulde stad was voor mij zo’n boek dat je niet op ieder vrij moment oppakt, maar wanneer je weer begint met lezen, word je weer helemaal in het verhaal gezogen. De wereld die beschreven wordt is bijna levensecht: de schrijfstijl zorgt ervoor dat je je in een magische wereld waant en dat je door wil blijven lezen.

In het eerste boek had ik moeite met het onthouden van alle namen en de bijbehorende gave van ieder kind, maar nu weet ik ongeveer wel wie wie is. Dat is slim gedaan in Omhulde stad: in het begin van het boek staat een overzichtje met foto’s van de bijzondere kinderen en hun gave. Daarbij komen er in dit boek wel weer een heleboel nieuwe namen aan bod, wat bij mij soms voor verwarring zorgde. De bijzondere kinderen leren namelijk een hele hoop nieuwe bondgenoten kennen, van pratende dieren tot zigeunerfamilies en circusartiesten. De termen ymbrynes, hulsels, lussen en schepsels lopen voor mij ook nog wel eens door elkaar, misschien had Riggs wat meer terug kunnen blikken naar het eerste boek. Je leest het boek weer vanuit Jacob wat ik zeker een voordeel vind, ik vind hem een fijn personage en het is ook leuk om te zien hoe zijn karakter zich ontwikkelt.

Het boek is ook weer prachtig trouwens. Het bevat weer veel foto’s, die voor mijn mening minder toevoegden aan het verhaal dan in het eerste boek. Omhulde stad leest lekker weg, ik vond het alleen niet zo spannend als het eerste deel. Je volgt de kinderen tijdens hun zoektocht, ze overwinnen een obstakel, vervolgen hun weg en komen weer een obstakel tegen dat ze overwinnen. Zo gaat het steeds maar door. Op het einde werd ik gelukkig wel verrast: een plottwist die ik niet aan had zien komen! Dit zorgde ervoor dat ik mega nieuwsgierig ben geworden naar boek drie, Bibliotheek der Zielen, het laatste deel van deze bijzondere trilogie.

Beoordeling: ★★★☆☆

Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?