Toen ik bij de boeklancering van Eenzaam en Extreem Ver Weg was, vertelde uitgeverij Moon over de boeken die in het najaar uit zouden komen. Eén van de boeken die mijn aandacht trok, was het boek Dumplin’ van Julie Murphy. Dit boek vertelt het verhaal van Willowdean (door haar moeder liefkozend Dumplin’ genoemd) die mee gaat doen aan een missverkiezing. Ze heeft sinds kort iets met haar leuke collega Bo en ze wordt wat onzeker over haar lichaam. Ze heeft namelijk een maatje meer, maar waarom zou ze zich daar voor moeten schamen? Door mee te doen aan de missverkiezing wil ze dit taboe doorbreken. Klinkt goed, toch? Een meisje met een maatje meer dat meedoet aan een missverkiezing, dat móét wel een feel-good boek zijn met een mooie boodschap over jezelf zijn en tevreden zijn met wie je bent.
Ik had moeite met het karakter en de gedachtegang van Willowdean. Daardoor werd het lastig om een band met haar op te bouwen. Willowdean heeft zelf een maatje meer, wat ik zeker een pluspunt vind aan dit boek. Over het algemeen zijn de meeste personages in young-adult boeken standaard en ik vind het goed dat er steeds meer boeken worden uitgebracht waarbij diversiteit aan bod komt. Wat ik vervelend vond aan Willowdean was dat ze wel haar mening klaar heeft over de uiterlijke kenmerken van andere personages, terwijl ze zelf weet hoe vervelend het is dat mensen over je oordelen op basis van je uiterlijk. Het is wel mooi om te zien hoe Willow verandert tijdens het boek. Ik kon het al beter met haar vinden toen het boek eindigde. Je kan over haar zeggen wat je wil, maar ze is wel eerlijk. Dat zorgt ervoor dat ze een realistisch hoofdpersonage wordt. Ook heeft Julie Murphy de nodige humor in het verhaal verweven waardoor het leuk blijft om door te lezen.
Ik had verwacht dat het boek me veel meer aan zou grijpen. Ik had een verhaal verwacht over een meisje met een maatje meer dat meedoet met een missverkiezing en daardoor veel meer zelfvertrouwen krijgt en ook leert dat ze goed is zoals ze is. Ik had verwacht dat de missverkiezing een grote rol zou spelen in het boek, maar dat komt voor mijn gevoel helemaal niet zo veel aan bod. Daar had ik wel meer over willen lezen! Het verhaal focust zich meer op Willowdean en de driehoeksverhouding waar ze zich in bevindt. Daarnaast zijn er ook zeker andere onderwerpen die aan bod komen: haar grote idool Dolly Parton, de lastige relatie met haar ”beste” vriendin en het verdriet om haar overleden tante. Ook komt de moeizame relatie met haar moeder uitgebreid aan bod. Deze relatie vind ik erg goed beschreven. Maar aangezien het hele verhaal draait over een meisje met een maatje meer dat meedoet met een missverkiezing, had ik juist daar meer over willen lezen.
Het boek eindigt misschien niet precies zoals je had verwacht, maar je slaat het boek wel met een redelijk tevreden gevoel dicht. Ik had veel van dit boek verwacht, maar er is geen spanningsopbouw aanwezig en het verhaal zelf is wat magertjes. De achterliggende boodschap dat je tevreden kan zijn met jezelf zoals je bent komt wel over, maar maakte geen diepe indruk op me. Het was een vermakelijk boek, maar ik ben geen fan.
Beoordeling: ★★★☆☆
Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?
