Boekrecensie: Versplinterd

‘Wat als je de kans krijgt om je leven over te doen? Vijf jaar geleden stortte Rachels wereld in toen bij een ongeluk haar beste vriend Jimmy overleed en zijzelf gewond raakte. Nu ziet ze de vriendengroep weer voor het eerst bij de bruiloft van haar ex Matt en zijn verloofde Cathy. Als ze die avond Jimmy’s graf bezoekt, wordt ze overmand door hoofdpijn en raakt buiten bewustzijn. Als ze bijkomt, blijkt haar leven heel anders te zijn dan ze zich herinnert: het ongeluk van vijf jaar geleden is nooit gebeurd, zij en Matt zijn nog bij elkaar, en Jimmy leeft nog… Rachel kan het niet geloven, het is bijna te mooi om waar te zijn.’ (www.bol.com)

Ik kreeg dit boek voor mijn verjaardag en het stond sindsdien een hele tijd geduldig te wachten in mijn boekenkast. Ik had veel positieve recensies gelezen over dit boek en kon niet wachten om te beginnen. Ik was dan ook teleurgesteld toen ik aan het begin van dit boek niet helemaal lekker in het verhaal kwam. Er werd veel informatie beschreven (de welbekende infodump) en de schrijfstijl kreeg me niet te pakken. Daarnaast vond ik het wat verwarrend, de ene keer waren we vijf jaar verder, toen weer vijf jaar terug, en toen weer vijf jaar verder. Hoe zat dat nou precies? Naarmate het verhaal vorderde, begon ik het verhaal meer te waarderen. Dit kwam op het moment dat Rachel samen met Jimmy op zoek ging naar de oorzaak van haar geheugenverlies. Achteraf begrijp ik waarom de schrijfster het begin zo ‘verwarrend’ heeft geschreven.

Helaas bevat het boek de nodige clichés: een man die vreemdgaat, een beste vriend die uit de friendzone stapt en het contrast tussen deze twee personages. Ik vond het jammer dat de hoofdpersonage pas besloot om bij haar vriend weg te gaan toen ze hem betrapte op vreemdgaan. Ik had liever gezien dat ze voor zichzelf opkwam en op haar eigen gevoelens vertrouwde, en op basis daarvan die keuze had gemaakt. De hoofdpersonages raakten me niet en dat vind ik jammer. De schrijfstijl is oké, maar ik vind de vergelijking met Jojo Moyes nogal hoog gegrepen. Deze vergelijking slaat denk ik meer op het verhaal dan op de schrijfstijl.

Achteraf twijfel ik tussen drie en vier sterren, maar vanwege het einde geef ik het boek toch vier sterren. Het einde wordt een beetje opengelaten, wat ik in eerste instantie vervelend vond. Het duurde dan ook even voordat ik doorhad wat er nou werkelijk was gebeurd. Als ik het einde goed heb geïnterpreteerd, vind ik het een sterk einde en uiteindelijk ook een goed boek.

Beoordeling: ★★★★☆

IMG_20151007_143005

1 Reactie

  1. 13 oktober 2015 / 10:46

    Ik ben het met je eens hoor, ik vond het boek ook eigenlijk niet heel sterk maar door het einde veranderde dat en ging ik het een stuk beter begrijpen. Erop terugkijkend vind ik de schrijfstijl wel mooi, maar de clichés inderdaad een beetje te voorspelbaar aanwezig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.