Turbulentie stond al lang op mijn lijstje: het verhaal van een vrouw dat als enige een vliegtuigongeluk heeft overleefd, dat is toch super bijzonder? Annette Herfkens vertelt in dit boek over haar verleden, het vliegtuigongeluk en het heden. Deze hoofdstukken wisselen elkaar af. Om eerlijk te zijn, vond ik alleen het verhaal rondom het vliegtuigongeluk interessant. Dat klinkt misschien hard, maar het boek staat vol verhalen over het bankiersleven en haar zoon die autisme heeft, maar voor mijn gevoel voegde dit weinig toe. Ik snap wel dat ze het wil vertellen en het schetst een beeld van haar als persoon, maar ik was dus meer geïnteresseerd naar haar beleving van het vliegtuigongeluk.
Annette heeft namelijk acht dagen in de jungle overleefd zonder eten en drinken. Dat moet wel een traumatische ervaring geweest zijn, lijkt me. Toch vertelt Annette er af en toe over alsof het niets is, alsof het haar is overkomen zodat ze daarna het leven vol liefde kon omarmen en een heleboel levenslessen heeft geleerd. Ze is best wel afstandelijk, waardoor je niet echt een band met haar opbouwt. Dat neemt niet weg dat ik zeker bewondering voor haar heb, ze lijkt me een krachtige en inspirerende vrouw. Ik kan maar niet geloven waar zij de kracht vandaan heeft gehaald om zo rustig te blijven in de jungle, met bloedzuigers en maden in haar handen, lijken om haar heen en haar dode verloofde nog in het toestel. Ze werd omringd door jungle en ving regenwater met een spons, waardoor ze zichzelf in leven hield door af en toe te drinken.
Het is mooi om te lezen hoe ze er daarna voor kiest om weer terug te keren naar de plaats van het ongeluk. Ook fijn dat ze de liefde weer opnieuw heeft gevonden en twee kinderen heeft kunnen krijgen. Daarnaast komt ook de liefde van haar familie regelmatig terug, bijvoorbeeld als haar vader overlijdt. In dit boek komen ook af en toe mensen uit haar omgeving aan het woord, wat ik dan weer wel interessant vond. Zij kwamen vaak met anekdotes die wel echt iets toevoegden aan het verhaal.
Wat Annette Herfkens heeft meegemaakt is zo heftig, zo bijzonder, dat ik waarschijnlijk ook heel veel van dit boek had verwacht. Vanwege de afstandelijke schrijfstijl en het bagatelliseren van veel situaties, raak je niet heel erg betrokken. Ik werd dan ook niet echt geraakt, wat ik wel had verwacht. Toch is het heel bijzonder om te lezen over haar ervaring en vind ik het knap dat ze dit heeft durven delen met de wereld en dat ze haar angsten zo krachtig onder ogen komt.
Beoordeling: ★★★☆☆
Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?
Ik vind waargebeurde verhalen altijd erg mooi om te lezen (ook al zijn ze soms wat minder vlot geschreven), maar jammer dat het dan soms niet helemaal aan de verwachtingen voldoet 🙁
Auteur
Waargebeurde verhalen maken vaak ook meer indruk op mij dan fictie! Maar vaak laat de schrijfstijl of de vertelwijze nog wat te wensen over…