Het boek Verdermeer gaat over Alice die in Ferenwoud woont, een land dat draait om kleur. Alice bevat geen enkele kleur, behalve de honing in haar ogen. De vader van Alice heeft hun gezin een aantal jaar geleden verlaten, iets wat Alice nog steeds pijn doet. Ze is vastbesloten om vader te gaan vinden. De irritante jongen Olivier verschijnt op haar pad en gaat samen met Alice het avontuur aan om vader te gaan zoeken in het land Verdermeer. In Verdermeer is echter niets wat het lijkt. Ieder dorp is anders en heeft zo zijn eigen magie en eigenaardigheden.
Wow! Wat een boek. Ik had al wel door dat dit boek heel bijzonder moest zijn toen ik Myrthe erover hoorde vertellen bij de najaarspresentatie van Blossom Books én toen bekend werd dat er een Verdermeer-box rondom het boek zou verschijnen (hier zie je mijn unboxing). De cover is echt geweldig, hij bevat veel kleuren en de illustraties zijn prachtig. De gouden accenten glimmen en het boek bevat ook nog een gouden leeslintje. Ook aan de binnenkant van het boek zijn mooie illustraties te vinden, het is echt een pareltje als je het mij vraagt.
Maar met zo’n schoonheid van een boek schep je natuurlijk een hoop verwachtingen. Ik kende Tahereh Mafi’s schrijfstijl al van haar serie Vrees me waarin ik de beeldende schrijfstijl af en toe te overheersend vond. Ik was bang dat dat in dit boek ook zo zou zijn, maar dat was niet het geval. Als er iemand een sprookjesboek kan schrijven, dan is het Tahereh Mafi wel. Het is voor mijn gevoel een sprookje dat op een volwassen manier wordt verteld. Mafi maakt echt de mooiste zinnen en constructies. Daarmee wil ik ook echt een applausje voor de vertaler van dit boek (Merel Leene). Wel had ik het gevoel dat de bijzondere schrijfstijl van Tahereh Mafi in het begin van het boek heel erg aanwezig was en dat dit later wat afzwakte. In het begin was mijn ervaring dat ik redelijk traag dit boek las: sommige stukjes wil je gewoon drie keer opnieuw lezen omdat ze zo mooi zijn. Dit is één van mijn favoriete stukjes: ‘Dommelende huizen bliezen zachtjes hun adem uit, rokende schoorstenen puften kleine wolkjes de lucht in, onverlichte ramen glinsterden goud in het ochtendlicht. De dauw streelde de aarde en de aarde streelde terug: sprietjes gras werden huiverend wakker en strekten zich uit naar de hemel, fris gedoucht en nog een beetje nat. Bijen zweefden loom voorbij, brood liet zich bakken, vogeltjes tjilpten tegen de bomen. Alles rook naar hete, fluweelzachte thee en een schoongeboend gezicht en ook nog iets heel, heel zoets.’
Wat ik ook een leuke toevoeging vond, is dat het boek een alwetende verteller heeft. Je wordt telkens aangesproken met ‘beste lezer’ en dat geeft je het gevoel dat je deel uitmaakt van het boek en het sprookje. Het verhaal zelf is niet heel vernieuwend, maar dat maakt het niet minder leuk. Alice en Olivier gaan op avontuur door het land Verdermeer en daar beleven ze allerlei avonturen. De verschillende dorpen en mensen die ze tegenkomen vind ik erg leuk uitgewerkt. Net zoals bijna ieder sprookje heeft het verhaal een gelukkig einde en er is ook een achterliggende boodschap aanwezig (anders zijn is bijzonder en het maakt niet uit hoe de wereld je ziet, maar hoe jij jezelf ziet). Toen ik nog maar een stuk of dertig of veertig pagina’s te gaan had, had ik nog geen idee hoe het zou gaan eindigen. Het einde kwam voor mij dan ook een beetje te abrupt. De opbouw van het verhaal is erg lang en het einde had van mij ook wat beter uitgewerkt mogen zijn. Toch heb ik het boek met een tevreden gevoel dichtgeslagen.
Ik kan je Verdermeer zeker aanraden als je van sprookjes houdt. Het is net alsof je een Disney-film aan het lezen bent. Verdermeer is één van mijn favoriete boeken van 2016.
Beoordeling: ★★★★☆
Pssst, wil je kans maken op dit boek? Je kan dit boek nog steeds winnen!
Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?
Mooie recensie. Je hebt me erg nieuwsgierig gemaakt naar het boek!
Ik ben nu erg nieuwsgierig geworden naar het boek! Hopelijk hebben ze het boek snel bij de bibliotheek!