Het bureau Lockwood & Co heeft veel nieuwe klanten na hun succes in Combe Carey Hall, waar het eerste boek van deze trilogie om draaide. Bij een nieuwe zaak komen ze terecht op een kerkhof, waar een ijzeren grafkist wordt opgegraven. Bij het openen van de kast gebeurt er iets opmerkelijks en George lijkt wel in de ban van een voorwerp uit de kist. Zoals we gewend zijn van Lockwood & Co gaat er van alles mis en het voorwerp wordt uit de kist gestolen. Het is aan dit bureau en hun concurrentie bureau Fittes om er voor te zorgen dat het voorwerp weer teruggevonden wordt. Het wordt een race tegen de klok en tegen hun concurrentie, waarbij ze bijna te laat zijn voor een goede afloop.
Bij dit boek had ik moeite om in het verhaal te komen, wat ik ook had ervaren bij het eerste deel. Ook bij De fluisterende schedel vond ik het verhaal af en toe een beetje langdradig door de lange lappen tekst waarbij niet echt iets gebeurt. Daarnaast worden er echt veel details besproken die voor mijn gevoel niet altijd iets toevoegen aan het verhaal. Er zit niet echt vaart in en dat zorgde ervoor dat het even duurde voordat ik het boek uit had. Bij sommige boeken wil je op ieder vrij moment een stukje lezen, maar De fluisterende schedel was niet zo’n boek. Ik begin te denken dat het misschien gewoon niet mijn type genre is.
Anthony, George en Lucy zijn niets veranderd in dit boek: nog steeds komt er droge humor aan te pas, maar ook hun mooie vriendschap komt naar voren. Ik vind de personages goed uitgewerkt en in dit boek was het interessant hoe George zich gedroeg en hoe de vriendschap tussen het drietal zich ontwikkelde. Lucy is zeker mijn favoriete personage. Je beleeft het verhaal ook vanuit haar en ik vind haar karakter en droge humor erg leuk.
Jonathan Stroud zorgt steeds voor spannende cliffhangers. Aan het einde van het eerste boek komt de schrijver met een einde dat er voor zorgt dat je ontzettend nieuwsgierig wordt naar boek twee. Aan het einde van boek twee heb ik hetzelfde ervaren, en ondanks dat ik deel twee niet super vond, kan ik niet wachten tot deel drie verschijnt. Dat vind ik echt knap gedaan van Jonathan Stroud! Het derde deel, De jongen met de lege ogen, verschijnt in september 2016.
Beoordeling: ★★★☆☆
Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?