Als je mij kent, weet je dat ik een groot fan ben van de boeken van Jojo Moyes. Het eerste boek dat ik van haar las was Voor jou, dat nog steeds mijn hart heeft gebroken. Verder las ik De laatste liefdesbrief, Een week in Parijs, Portret van een vrouw, Een leven na jou en Vier plus een. Ik was dan ook erg blij toen bleek dat uitgeverij de Fontein een nieuw boek van Jojo Moyes uit ging geven. Ik weet dat Jojo Moyes een heleboel boeken heeft geschreven die nog niet vertaald zijn naar het Nederlands, dus na wat research zag ik al snel dat Dans met mij geen nieuw boek is. Moyes heeft The Horsedancer geschreven in 2009, maar dat maakt me niet minder blij dat ik weer een pareltje heb mogen lezen.
In het begin was ik een beetje terughoudend. Wilde ik wel een boek lezen dat over paarden ging? Ondanks dat ik in een boerendorp woon en thuis omringd wordt door boerderijen en weilanden, heb ik nooit iets met deze dieren gehad. Wilde ik dan wel 500 bladzijdes lang over paarden lezen? Na een aantal recensies gelezen te hebben, besloot ik dat ik dit boek toch wel erg graag wilde lezen. De meeste boeken van Jojo Moyes vond ik prachtig en ik verwachtte niet dat het bij dit boek anders zou zijn. Ik was dan ook heel blij toen ik een mailtje ontving van uitgeverij De Fontein met de mogelijkheid om dit boek te recenseren.
In Dans met mij maak je eerst kennis met Henri, de opa van Sarah. Hij heeft op hoog niveau paardgereden bij Le Cadre noir, een Franse rijschool voor de elite. Hij leert zijn 14-jarige kleindochter Sarah om op haar paard Boo te rijden. Natasha is een advocaat en raakt vaak te nauw betrokken bij haar cliënten. Sarah en Natasha komen met elkaar in aanraking en vanaf dat moment staan allebei hun levens op zijn kop.
Dans met mij is een dik boek met 500 bladzijdes. Ik ben er bijna meteen in begonnen toen ik het boek binnen kreeg. Ik moest even in het verhaal komen en moest mezelf er vaak toe zetten om nog even door te lezen. De schrijfstijl van Moyes is beeldend en ze weet perfect de sfeer van het boek over te brengen. Deze schrijfstijl kan er echter ook voor zorgen dat sommige scenes iets te langdradig zijn. Maar omdat Jojo Moyes alles zo mooi beschrijft, heb ik me daar niet aan geërgerd en vloog ik over de zinnen heen. Ze heeft me zelfs zo ver gekregen dat ik tijdens het lezen filmpjes op YouTube zocht van levades en caprioles (dit zijn vormen van dressuur). Ik denk dat de mensen in mijn omgeving raar opkijken als ik ze dat zou vertellen. Voor iemand die niks met paarden heeft, heeft dit boek mij ontzettend geraakt. Daarnaast kan ik je gerust vertellen dat als jij ook niks met paarden hebt, dat je je dat niet moet laten weerhouden om dit boek te lezen. Naast het verhaal van Sarah, lees je namelijk ook het verhaal van Natasha en Mac en hoe zij worstelen met hun scheiding en nieuwe liefdes.
De personages spatten van de bladzijdes af en voelen levensecht. Ik had ontzettend te doen met Sarah en ik ging me hechten aan Natasha en Mac. Ook de bij personages werden zeker niet vergeten en kregen de nodige aandacht. Toegegeven: ik kon al vrij snel raden wat er in het boek zou gaan gebeuren en hoe het zou eindigen. Dat wil niet zeggen dat het boek me niet heeft geraakt, het boek heeft zeker een plekje in mijn hart gekregen en ik heb ook een aantal tranen gelaten richting het einde van het boek. Dans met mij bevat dus geen verrassende plotwendingen of spannende scènes, maar het is vooral een eerlijk verhaal over familie, rouw, liefde, doorzettingsvermogen en vriendschap. Ik hoop dat uitgeverij De Fontein nog meer boeken van Jojo Moyes uit gaat brengen, want ik ga ze met heel veel liefde lezen en promoten.
Beoordeling: 4,5/5
Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?
Je hebt mij helemaal overtuigd met deze recensie. Ik twijfelde (ondanks dat het een boek van Jojo Moyes is) door de paarden waar ik weinig mee heb, maar door jouw recensie ben ik over de streep getrokken. 🙂