Boekrecensie: Estelle Maskame – Did I Mention I Love You?

Eden gaat de zomer doorbrengen bij haar vader in Santa Monica. Ze heeft hem al drie jaar niet meer gezien, sinds hij haar en haar moeder heeft verlaten na de scheiding. Ze krijgt er een hele nieuwe familie bij: van haar nieuwe stiefmoeder tot drie stiefbroertjes, waarvan ze Tyler wel erg interessant vindt. Tyler lijkt boos te zijn op de hele wereld en zoekt zijn afleiding met de verkeerde middelen, iets waar Eden het niet helemaal mee eens is. Maar waar vlucht Tyler precies voor, en kan Eden hem hier in steunen? Langzaam maar zeker worden de twee stapelverliefd, maar ze zijn stiefbroer en –zus én Tyler heeft al een vriendin.

Nu ik het boek uit heb, moet ik het verhaal even laten bezinken. Did I Mention I Love You? heeft zeker wel indruk gemaakt, maar dat had ik niet verwacht tijdens de eerste helft van het boek. In het begin ergerde ik me ik nogal aan hoofdpersonage Eden en haar zogenaamde nieuwe vrienden. Het dreigde allemaal erg oppervlakkig te blijven en het belemmerde me voor het eerst echt dat de hoofdpersonage een stuk jonger was dan ik. Eden en haar vrienden vinden het bijvoorbeeld stoer om alcohol te drinken en die fase is bij mij allang gepasseerd. Daarom vond ik het in het begin lastig om me in Eden te verplaatsen. Haar vriendschap met Rachael, Meghan en Tiffani is eigenlijk gebaseerd op niks en dat leek me ook vrij onlogisch. Ik heb me dus echt door het boek heen moeten worstelen. Ik begon het pas echt interessant te vinden toen de romance tussen Eden en Tyler opbloeide, maar dat was dus pas op de helft van het boek. Ik had er verder geen problemen mee dat Eden en Tyler elkaar zagen zitten, ondanks dat ze stiefbroer- en zus waren, al begrijp ik wel dat het in hun positie lastig is. Maar ze hebben geen bloedband, dus voor mij was dat niet zo’n probleem.

Daarna vloog ik echt door dit boek heen en begon ik er steeds meer van te genieten. Het boek bleef niet oppervlakkig, zoals ik had verwacht, maar er komen ook zeker serieuzere en actuele onderwerpen aan bod. Eden en Tyler maken een mooie ontwikkeling door en Estelle Maskame heeft echt laten zien dat ze verbanden kan leggen en dat ze goed heeft nagedacht over de verhaallijn.

Ik snap wel waarom mensen dit boek helemaal geweldig vinden. Estelle Maskame heeft een heel beeldende schrijfstijl en ondanks irrelevante details, weet ze heel goed een beeld neer te zetten of een bepaalde sfeer te scheppen. Verder is het ook gewoon vermakelijk om te lezen over het lief en leed over een stel pubers in Santa Monica terwijl het zomer is.

Super knap dat Estelle Maskame op zo’n jonge leeftijd een mooi verhaal heeft weten neer te zetten met een zeer fijne schrijfstijl. Uiteindelijk ben ik me toch gaan hechten aan de personages in dit boek en ik wil nu ook zeker het tweede en het derde deel gaan lezen. Ik heb gelezen dat het tweede deel nog beter is dan dit deel, dus ik kan niet wachten om weer over Tyler en Eden te lezen!

Beoordeling: ★★★☆☆

Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?