Zevenenzestig seconden. Zeven verdiepingen. Drie regels. Een wapen. Will staat 67 seconden in de lift naar beneden, met in zijn broekband een pistool. Zijn broer Shawn is vermoord, en Will weet wat er van hem verwacht wordt. Niet snitchen. Niet huilen. Wraak.
67 seconden speelt zich af in, zoals de titel al zegt, 67 seconden. Dat is de tijd dat Will in de lift stapt en naar beneden gaat. Will is zijn broer verloren en in zijn omgeving is het heel normaal om dan wraak te nemen op de persoon die daar verantwoordelijk voor is. Will worstelt met zichzelf en deze keuze. Tijdens zijn tijd in de lift stappen er telkens personages in die een band met hem of zijn broer hebben. Je leest meer over het verhaal van deze personages, die weer invloed hebben op de keuze van Will.
Het bijzondere aan dit boek is de schrijfwijze: 67 seconden is geschreven vrije versvorm. Ik twijfelde of het mij wel aan zou spreken, maar ik vond deze schrijfstijl heel fijn. Het is knap hoe Jason Reynolds met weinig woorden zo’n krachtig verhaal kan vertellen. Je hebt het boek zo uit, maar het verhaal blijft nog wel even door je hoofd spoken. Er is over ieder woord nagedacht, niet alleen over welk woord, maar ook de plek op de pagina. Tof om te zien hoe Jason Reynolds zo met taal speelt door het gebruik van anagrammen en dubbele betekenissen. Ik bedacht me tijdens het lezen ook hoe moeilijk het moet zijn geweest om dit boek te vertalen en alsnog de juiste boodschap en de juiste sfeer over willen brengen. Heel knap gedaan! Daarnaast zet het boek je ook weer even met beide benen op de grond, omdat je leest over problemen die bij jezelf wellicht wel helemaal niet aan de orde zijn.
67 seconden van Jason Reynolds is toegankelijk geschreven en behandelt belangrijke thema’s. Het boek heeft indruk op me heeft gemaakt en ik zou zeker meer willen lezen van Jason Reynolds!
★★★★☆
Volg je mij al op Facebook, Bloglovin’, Instagram en Twitter?
