Hoe is het om te solliciteren tijdens de coronacrisis? In deze blog deel ik mijn ervaringen over mijn banenzoektocht. Het was een lange zoektocht, dus bereid je voor op een lange blog!
Mijn banenzoektocht tijdens de coronacrisis
Ik heb een baan!
Laten we met het goede nieuws beginnen: ik heb een baan! Ik ga vanaf volgende week aan het werk als online content specialist bij een gemeente. Hier zal ik verantwoordelijk zijn voor de dagelijkse gang van zaken rondom de website, social media en het intranet. Ik krijg veel vrijheid en verantwoordelijkheid en ik zal veel bezig zijn met het schrijven van online content. Erg leuk, ik denk dat de functie goed bij me past. De gemeente is een geheel nieuwe werkomgeving voor me. In mijn vorige baan was ik veel commercieel bezig en nu zal de focus meer liggen op verschillende maatschappelijke onderwerpen. Een leuk extraatje: ik kan op de fiets naar het werk! Het is maar twintig minuten fietsen. Dit is echt een verademing na de lange reisafstand en files die ik had bij mijn vorige baan.
Sollicitatiestruggles
De weg naar een nieuwe baan was echter niet zo makkelijk. Twee weken nadat we met een repatriëringsvlucht terug naar Nederland kwamen na onze twee weken quarantaine in Peru, verstuurde ik mijn eerste sollicitatie. De eerste sollicitatiebrief van uiteindelijk achttien verstuurde sollicitaties. Er zaten ook sollicitaties bij waar ik zelf niet vrolijk van werd. Vanwege de uitbraak van het coronavirus stelde ik me er op in dat het zoeken naar een baan erg lastig zou worden. Ik zou misschien genoegen moeten nemen met een minder leuke baan, maar dan had ik tenminste wel inkomsten. Ik had echt geen idee hoe de banenmarkt zou veranderen. Wat ik wel merkte is dat de banen voor het oprapen lagen voordat wij op reis gingen. We hadden er toen ook het volste vertrouwen in dat we snel weer aan het werk zouden kunnen na onze reis. Uiteindelijk is dat ook zo, maar de omstandigheden zijn toch anders. Veel tijdelijke contracten zijn stopgezet en salarissen worden ingehouden. Alle leuke vacatures die ik vaak voorbij zag komen voor onze reis waren verdwenen. Er waren nog wel vacatures, maar er waren er niet veel waar ik enthousiast van werd. Daarnaast kreeg ik ook bij veel vacatures te horen dat de functie tijdelijk op on hold stond. Veel bedrijven namen even niemand meer aan omdat ze niet wisten of ze het financieel aan zouden kunnen.
Die eerste periode was niet fijn. We waren terug in Nederland maar de hele wereld was veranderd. We zaten thuis zonder werk en ik kreeg weinig respons op mijn sollicitaties. Veel bedrijven hadden een vacaturestop en ik kreeg ook een paar afwijzingen binnen van functies die me niet eens leuk leken. De vooruitzichten waren dus niet echt positief. Ik wist heus wel dat het goed zou komen, maar ik had geen idee wanneer. Zou ik nog drie maanden thuiszitten zonder werk of misschien zelfs wel zes? Het enige wat ik kon doen was afwachten. Ondertussen deed ik iedere dag een vacaturerondje, ik schreef weer nieuwe brieven en ik heb héél vaak mijn inbox ververst.
Gevoel of verstand?
Uiteindelijk ben ik met drie bedrijven echt in gesprek geweest. Om het volgende verhaal wat duidelijker te maken, hier even een overzicht:
- Bedrijf X: leuke functie maar een heel specifieke branche die me niet aanspreekt, daarnaast een lange reistijd
- Bedrijf Y: leuke functie maar 66 sollicitanten, dus kleine kans dat ik het word
- Bedrijf Z: ook een leuke functie maar de functie is maar voor 3 dagen (24 uur), terwijl mijn voorkeur uitgaat naar fulltime werken
Bedrijf X was het eerste bedrijf waar ik mee in gesprek ging. Ik heb eerlijk gezegd wel getwijfeld om hier te solliciteren. De functie was leuk en het leek veel op mijn vorige functie, maar de branche sprak me niet aan. Ik heb toch gesolliciteerd omdat ik graag aan het werk wilde en dan maar genoegen zou nemen met een minder leuke baan. Het eerste digitale sollicitatiegesprek op 12 mei ging goed en daarna planden we een tweede gesprek in. Ik ontving een pittige casus die ik in één dag moest maken. Ook het tweede digitale sollicitatiegesprek en het presenteren van mijn casus ging goed. Ik was inmiddels nog steeds niet enthousiast over deze baan, maar het was het enige wat op dat moment liep. Na het tweede gesprek moest ik nog twee aanvullende opdrachten schrijven en ik moest een persoonlijkheidstest maken. Ondertussen had ik op 29 mei een eerste gesprek gehad bij bedrijf Z. Ik was benaderd door iemand waar ik tijdens mijn vorige baan mee samen had gewerkt. Een leuk bedrijf en ook een erg leuke functie, maar vanwege het coronavirus konden ze maar 24 uur bieden. Nu ik nog jong ben, geen kinderen heb, het leuk vind om te werken en ook wil sparen, gaat mijn voorkeur wel uit naar een fulltime baan, of in ieder geval meer dan drie dagen werken. Het gesprek was leuk en we spraken gelijk af dat we een tweede gesprek zouden plannen.
Op 3 juni kreeg ik een aanbod van bedrijf X. Ik was nog steeds niet enthousiast over deze functie en branche. Ze wilden dat ik op 15 juni zou beginnen. Dat zou betekenen dat ik geen kans had om te ontdekken hoe het met de andere sollicitaties zou lopen. Een paar uur na het aanbod kreeg ik een mailtje van bedrijf Y met een uitnodiging voor een sollicitatiepitch. Van de 66 sollicitanten hoorde ik bij de 6 kandidaten die mochten komen pitchen. Dat was al een hele prestatie, maar het betekende natuurlijk nog niet dat ik daar aan het werk zou kunnen. Daarnaast was ik ook nog in gesprek met bedrijf Z.
Op 5 juni ben ik langsgegaan op het kantoor van bedrijf X om een beetje sfeer te proeven. De sollicitatiegesprekken waren allemaal digitaal gegaan en het leek me fijn om te weten waar ik eventueel zou komen te werken. De kennismaking was leuk maar mijn twijfels waren er nog steeds. Zou ik voor de verstandige keuze gaan en het aanbod aannemen zodat ik in ieder geval een baan had of zou ik het aanbod afwijzen en mijn gevoel volgen met de kans dat ik nog langer thuis zou zitten? Hoe slim is het om een aanbod af te wijzen terwijl er een crisis aan zit te komen? Heel lang wikken en wegen, veel piekeren en veel telefoontjes met vriendinnen en familie later besloot ik om open kaart te spelen met bedrijf X. Ik vertelde dat ik ook nog andere dingen had lopen en dat ik eerst af wilde wachten hoe de andere sollicitaties zouden lopen. Ik had verwacht dat ons contact hier zou stoppen, maar bedrijf X verrast me door me ruimte te geven. We spreken af dat ik verder ga solliciteren en dat zij de gesprekken op gaan pakken, maar dat we over twee weken weer contact hebben. Dan heb ik mijn andere gesprekken als het goed is achter de rug en dan kan ik een keuze maken. Voor mij een goede les dat je altijd voor je gevoel moet kiezen!
Nog meer gesprekken en casussen…
Op 9 juni was mijn sollicitatiepitch bij bedrijf Y. Mijn pitch ging goed, maar ik ging er nog steeds niet vanuit dat ik kans maakte, want er waren nog 5 andere kandidaten. Toch kreeg ik de volgende dag te horen dat ik door was naar de tweede ronde. Erg leuk om te horen! Er waren nog twee andere kandidaten in de race, dus ik ging er nog steeds niet vanuit dat ik serieus een kans maakte. Ondertussen had ik ook nog contact gehad met bedrijf Z, maar ze hadden nog geen datum kunnen vinden voor het tweede gesprek. Ik heb af en toe ook nog contact met bedrijf X. Zij geven aan dat ze hun pijlen op mij hebben gericht en dat ze echt hopen dat ik bij hen aan de slag ga. Voor bedrijf Y moet ik ook een casus maken die ik tijdens het tweede gesprek op 16 juni presenteer. Ook dit gesprek ging goed, maar ik durf er nog steeds niet vanuit te gaan dat ik het word. Er waren zo veel sollicitanten, dus de andere twee kandidaten zullen hartstikke goed zijn.
Op vrijdag 19 juni zal ik van bedrijf Y te horen krijgen voor welke kandidaat ze gaan. Ik heb voor mezelf besloten dat als zij voor een andere kandidaat gaan, dat ik het aanbod van bedrijf X aan ga nemen. Dan ben ik in ieder geval aan het werk en het zal daar vast ook leuk worden. Aan het einde van de ochtend krijg ik het verlossende telefoontje van bedrijf Y: ik ben hun favoriet! Ik ben zo verrast, opgelucht en blij met dit nieuws. Deze functie had mijn voorkeur en ik denk dat het ontzettend leuk gaat worden. Moraal van het verhaal: geef nooit op, blijf positief, heb vertrouwen in jezelf en volg je gevoel!
Liefs, Anouk
Volg je mij al op Bloglovin’ en Instagram?
Jaaaaaaa!!! Gefeliciteerd! Geniet van je laatste week vrij. 🙂