Onze tweede week in quarantaine in Peru… maar wel met een happy end! Deze blog schrijf ik vanuit Nederland, maar ik vertel jullie graag nog over onze laatste week in de lockdown.
Quarantaine dagboek: lockdown in Peru
23 maart – quarantaine dag 8
Onze tweede week in quarantaine is aangebroken. De dag begint niet zo fijn want we starten met wat dingen regelen: de camper voor Nieuw-Zeeland annuleren, de tickets naar Nieuw-Zeeland proberen te annuleren en ons registreren bij Bijzondere Bijstand Buitenland. Daarna zet ik de blog online over onze eerste week in quarantaine. Richard gaat weer op pad om boodschappen te doen (dit keer met mondkapje) en mijn familie videobelt even, gezellig!
We lunchen met maissoep en brood en daarna begin ik met de mini-cursus creatieve reisverhalen schrijven. Ik maak de eerste opdracht en daarna schrijf ik een blog over Salento. Ik zit lekker in de flow dus ik maak hem gelijk af en ik plan hem in voor de volgende dag. Richard is ondertussen weer gezellig aan het poolen met Rob en ik ga op de slaapkamer wat yoga oefeningen doen. Daarna kijk ik beneden op de bank de nieuwe aflevering van Married at First Sight – Second Chance. We eten voor de verandering weer pasta, maar we hebben nu een combinatie gevonden die goed te eten is, haha. Na het eten spelen we nog vijf potjes Rummikub met Rob en in bed kijk ik de laatste aflevering van Over Mijn Lijk.
- Geschreven blog: Quarantaine dagboek: lockdown in Peru (week 1)
- Geschreven blog: Colombia: tips voor je bezoek aan Salento!
24 maart – quarantaine dag 9
We worden wakker gebeld door de Nederlandse Ambassade om onze gegevens te verifiëren. Het kan alsnog weken duren voordat we terug naar Nederland kunnen, maar het is fijn dat we nu weten dat er echt aan de repatriëring gewerkt wordt. Na het ontbijt ga ik na wat Wordfeuten aan de slag met de tweede opdracht van de cursus. Ik ben wel trots op mijn geschreven stuk, dus hopelijk krijg ik goede feedback. Daarna zet ik naar aanleiding van een oproepje van Columbus Travel een stuk op papier over onze quarantaine in Peru.
We lunchen weer met broodjes kaas. Na de lunch begin ik aan een blog over de San Blas eilanden, maar ik ben niet meer zo productief. Op de bank kijk ik de tweede aflevering van De Mol als Richard weer zijn dagelijkse potje poolen speelt. We gaan ook nog even op het dakterras zitten om te kunnen genieten van het zonnetje. Hier lees ik nog een stukje in Mijn beeld van jou van Susan van Eyck. ’s Avonds eten we champignonsoep en daarna maak ik een playlist op Spotify met de liedjes van de afgelopen maanden. Van countrynummers die we luisterden in Canada naar Spaanstalige liedjes in Midden- en Zuid-Amerika. Wat hebben we fantastische maanden achter de rug. Ik probeer het allemaal alvast een beetje te verwerken. Daarna ga ik verder met het schrijven van de blog over San Blas. Het Belgische meisje in ons hostel heeft koekjes gebakken die we mogen proeven, zo lekker! Als ik de blog af heb, doe ik voor het slapen gaan nog wat yoga oefeningen.
- Geschreven blog: Mijn ervaring met San Blas Adventures (speedboot Panama – Colombia)
25 maart – quarantaine dag 10
Ik ben al vroeg wakker. Nog geen nieuws vandaag over onze quarantaine en het mogelijk terugkeren naar huis. In bed kijk ik alvast de derde dag van cursus, maar ik heb voor vandaag geen concrete opdracht. Na het ontbijt gaat Richard weer boodschappen doen en ik ga gezellig videobellen met Janneke. We lunchen met broodjes kaas en daarna ga ik even videobellen met vriendinnen, totdat ik een inkomende oproep krijg van mijn oud-studiegenootje Kelly waar ik een hele tijd mee bijklets. Vervolgens kijk ik een aflevering van Temptation Island. Richard gaat weer poolen en ik kijk beneden op de bank de derde aflevering van De Mol. We eten voor de verandering weer pasta en daarna doen we twee potjes Regenwormen. Samen met Rob doen we daarna nog vier potjes Rummikub. Vandaag wist ik niet zo goed wat ik met mezelf aan moest en ik had nergens zin in, dus niet echt een productief dagje.
26 maart – quarantaine dag 11
Na het ontbijt gaat Richard weer boodschappen doen en ik ga videobellen met Aesa. Daarna gaan we even sporten op het dakterras. We lunchen met maissoep en even later Skypen we weer met een paar vriendinnen tegelijk. Gezellig! Ik heb vandaag weer een dag waarbij ik niet productief ben en nergens zin in heb. In bed kijk ik Like Monica en beneden op de bank begin ik in het boek Gek van jou! van Jette Schröder. ’s Avonds probeer ik iets anders in de keuken: quesadillas! Ze lukken aardig goed dus we voegen het toe aan onze routine van brood, soep en pasta. Erg blij met wat meer afwisseling 😀 In bed kijken we samen een aflevering van The Stranger. Ik ben enthousiast, Richard helaas wat minder.
27 maart – quarantaine dag 12
Ik begin de dag met het schrijven van de nieuwe wereldreis update. Vervolgens bekijk ik de vijfde (en alweer de laatste) dag van de mini-cursus creatieve reisverhalen schrijven. Daarna begin ik aan een blog over Chicago. Richard gaat even sporten op het dak en ik videobel met mijn familie. Richard komt daarna terug naar de kamer en we willen net beginnen aan een work-out voor de buikspieren, als er ineens een oproep binnenkomt. We worden gebeld door de Ambassade dat we maandag op de vlucht naar Nederland kunnen zitten. Wat een goed nieuws!!! We moeten wel zelf ons vervoer naar Lima regelen. Oef, dat wordt nog een uitdaging… we zijn de hele middag bezig om vervoer te regelen en we komen eigenlijk tot de conclusie dat dat heel moeilijk gaat worden. De Duitser uit ons hostel gaat op zondag met een busje mee dat geregeld wordt door de Duitse Ambassade. We nemen via mail contact op met de vraag of wij ook mee kunnen, maar we krijgen te horen dat dat niet gaat lukken. We bespreken verschillende mogelijkheden, maar er blijkt weinig mogelijk en we verliezen een beetje de hoop dat we maandag nog op het vliegtuig kunnen stappen.
- Geschreven blog: Wereldreis update maand 7: prachtig Peru én verplichte quarantaine
28 maart – quarantaine dag 13
Ik begin de dag samen met vriendinnen met een digitale babyshower voor vriendin Lindy! Super jammer dat het vanwege het coronavirus niet door kan gaan, maar we hebben het zo toch een beetje kunnen vieren. Als ik na 2,5 uur kletsen ophang hoor ik dat de Engelsman wordt opgehaald om naar Lima te reizen. Zo gek dat de eerste reiziger van ons quarantaine gezelschap nu weggaat! We eten tosti’s en de rest van de dag doe ik niet veel bijzonders, behalve het laatste nieuws in de gaten houden en de rest van de aflevering van The Voice Kids kijken. ’s Avonds eten we voor de verandering weer soep en ik kijk de tweede aflevering van The Stranger.
Er is zo veel onduidelijkheid over ons vervoer naar Lima en over de vlucht. We hebben bericht gekregen dat we niet met de busjes van de Duitse Ambassade mee kunnen reizen, maar we besluiten ’s avonds om de volgende dag toch naar de ontmoetingsplaats te lopen en het te proberen. Misschien is er nog een plekje vrij. Om half 10 ’s avonds pak ik mijn backpack in, misschien voorlopig wel voor de laatste keer.
29 maart – quarantaine dag 14
Om kwart over 5 ’s ochtends lopen we samen met Michael naar de ontmoetingsplek voor de busjes die geregeld zijn door de Duitse Ambassade. Er komen steeds meer mensen bij, dus het wordt nog spannend of er lege plekken gaan zijn. Eerst mogen alle Duitsers instappen die op de lijst staan. Daarna is het de lege plekken verdelen over de andere Europeanen. Yes, we mogen instappen! Wanneer de bus daarna niet start is het weer even spannend, maar met een duwtje gaan we de berg af en daarna kunnen we dan toch gaan rijden. Vol gas gaan we richting Lima, wat ontzettend fijn dat we toch vervoer naar Lima hebben. Het heeft dus toch geloond om de gok te wagen met de hoop op lege plekken. Na zeven uur in het busje stappen we uit in Lima en we checken in bij een hotel. Ik bel gelijk naar de alarmcentrale van Bijzondere Bijstand Buitenland om te vragen of we nog steeds op de lijst staan. We hebben namelijk nog geen tickets ontvangen en andere reizigers wel. Er wordt ons verzekerd dat we op de lijst staan voor de vlucht, maar ik vind het toch nog wel een beetje spannend. Vervolgens bel ik mijn ouders om te vertellen dat we veilig in Lima zijn. Als ik ophang ga ik even op bed liggen want ik heb knallende hoofdpijn. Waarschijnlijk van de spanning en omdat ik de hele dag nog niks had gedronken (we zaten dus 7 uur in een busje zonder tussenstop). Richard gaat alvast boodschappen doen voor de vlucht de volgende dag en ’s avonds kan hij een maaltijd in het hostel krijgen, maar die moet hij wel op de kamer eten. Ik lig ondertussen de rest van de dag in bed met de hoop dat de hoofdpijn snel overgaat, haha.
30 maart – terug naar Nederland
Om vijf uur ’s ochtends is het weer toegestaan om naar buiten te gaan, dus stipt om vijf uur lopen we naar het verzamelpunt. We moeten in de rij staan voor de bus, waarbij handmatig wordt gecontroleerd of je op de lijst staat. Na ongeveer een uur zijn we aan de beurt en we mogen de bus in. Het normale vliegtuig is gesloten, dus de repatriëringsvluchten moeten vertrekken vanaf het militaire vliegveld. Het duurt heel lang voordat we met onze bussen het militaire vliegveld op mogen, waarschijnlijk weer iets met vergunningen. Daarna rijden we eindelijk het militaire vliegveld op en we krijgen de instructie dat we op een stoel in de tent moeten gaan zitten en absoluut niet van onze plek af mogen.
Aangezien het een militair vliegveld is, wordt alles met de hand gedaan. Eerst worden onze paspoorten gecontroleerd en we krijgen allemaal een stempel dat we het land weer verlaten. Vervolgens zetten we alle tassen in het midden die worden gecontroleerd door drugshonden. Daarna krijgen we onze tickets, die allemaal handmatig worden ingevuld. Je kunt je voorstellen dat dit proces met 400 mensen ontzettend lang duurt! Vervolgens wordt onze handbagage nog door een scanner gehaald en we worden zelf ook nog gefouilleerd. Dan stappen we in het busje naar het vliegtuig!
De vlucht naar huis
De repatriëringsvlucht wordt uitgevoerd door een toestel en crew van de KLM. We hebben een rij voor onszelf, fijn! Maar ook heel dubbel dat het vliegtuig niet helemaal vol zit, want er zitten nog een heleboel Nederlanders in Peru die terug naar huis willen. De tweede vlucht komt waarschijnlijk pas na 6 april. Wij hadden ons er ook op ingesteld dat we met die vlucht mee zouden moeten, maar gelukkig konden we dus toch met de Duitse busjes mee.
De sfeer in het vliegtuig is bijzonder. Door iemand van de ambassade wordt nog wat gezegd door de intercom, hoe bijzonder het is dat ze deze Nederlanders kunnen terughalen naar huis. Ook de piloot benadrukt nog een paar keer hoe bijzonder deze vlucht is. We zijn vanochtend om vijf uur begonnen met het proces voor de vlucht, om tien uur zitten we in het vliegtuig. Ik zet Frozen 2 alvast aan en die kan ik zelfs nog helemaal kijken voordat we vertrekken, haha. We zouden eigenlijk om half elf de lucht in gaan, rond kwart voor één stijgen we op. Onze vlucht van 12 uur kan beginnen. Op naar Nederland!
- Gekeken films in het vliegtuig: Frozen 2 – April, May en June – After
- Gekeken films in het vliegtuig (Richard): Once Upon a Time… in Hollywood – Knives Out – Terminator: Dark Fate – Ad Astra – Spider-Man: Far from Home
Het is héél dubbel om na zeven maanden weer terug in Nederland te zijn als je eigenlijk een jaar zou gaan reizen. Maar goed, het is niet anders. Dit was dus het laatste quarantaine dagboek. Nu we terug in Nederland zijn, hoeven we niet in quarantaine. Wel blijven we zo veel mogelijk binnen en proberen we niet te veel contacten op te zoeken. Een gekke thuiskomst en een abrupt einde van onze wereldreis, maar in deze situatie wel het beste om in Nederland te zijn!
Liefs, Anouk
Volg je mij al op Facebook, Bloglovin’, Instagram en Twitter?
Wat bijzonder en gek tegelijkertijd om dit te zien en te lezen. Maar wat ben ik blij dat jullie weer veilig in Nederland zijn!
Zo fijn dag jullie weer veilig thuis zijn ?
Wat een verhaal. Wat een avontuur. Jeetje mop! Bijzonder en raar om dit te lezen. Ik ben blij dat jullie veilig thuis zijn. Op een ander moment weet ik zeker dat jullie deze droom op een manier kunnen voortzetten. Veel liefs