Boekrecensie: Hugo Borst – Ma

‘Hugo Borst vindt ‘mantelzorger’ een raar woord, maar hij is het wel. Al drie jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak geestige wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Ook beschrijft hij hoe de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis verloopt. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden.’ (www.hugoborst.nl)

Mijn recensie over Ma
Sinds mijn oma dementie en alzheimer heeft, hebben mijn familie en ik langzaamaan kennis mogen maken met deze ziekte. Mijn broer kocht het boek Ma van Hugo Borst voor mijn moeder, mijn zus en ik kochten Voor altijd mijn mama van Kathleen Aerts (die ik binnenkort ook nog zal recenseren). Er komen namelijk een hele hoop emoties kijken bij deze ziekte en het is fijn om te lezen over iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt. Iedere persoon is natuurlijk anders en ook iedere ziekte is anders, maar er waren zeker wel herkenningspunten aanwezig. Voor mijn moeder is het boek van Hugo Borst al helemaal herkenbaar, omdat zij het van dichterbij meemaakt, in mijn geval gaat het over mijn oma.

Hugo Borst schrijft in korte hoofdstukken over zijn moeder. De meeste hoofdstukken zijn maar een pagina lang, het langste hoofdstuk is geloof ik drie pagina’s. Hugo schrijft over zijn moeder die steeds vergeetachtiger wordt en wisselt dit af met herinneringen aan zijn moeder in zijn jeugd. Hij schrijft heel puur en eerlijk, waardoor het boek je echt raakt. Ook mooi om te lezen hoeveel liefde Hugo voor zijn moeder voelt en hoe hij dat heeft verweven in het verhaal. En ik ben het helemaal met Hugo Borst eens: een groot applaus voor de verzorgsters (m/v) in zorgcentra! Hugo Borst wisselt af tussen serieuze stukken en passages met humor en zorgt daarmee voor een hartverwarmend verhaal. Het boek is heel herkenbaar voor mensen die te maken hebben (of hebben gehad) met dementie en daarom is het zeker een aanrader.

Een stuk dat me is bijgebleven uit het boek:
Als kanker een sluipmoordenaar is, wat is alzheimer dan voor schurk?
‘Alzheimer is een dief,’ zegt mijn vrouw, ‘want je mist steeds meer gedachten.’
‘Een struikrover,’ zeg ik. ‘Een nietsontziende struikrover. Eerst pakt hij alle nieuwe dingen van je af, daarna de ouwe. Op het laatst wordt ook je kindertijd gestolen en staar je in het verpleeghuis wezenloos voor je uit.’

Beoordeling: ★★★★☆

IMG_20151218_114913

3 Reacties

  1. Anny Hoefmans
    19 december 2015 / 09:23

    Voor mij een heel herkenbaar boek! Hugo schrijft vanuit zijn hart en dat voelde ik!
    Deze ziekte is een rotziekte! Je verliest beetje bij beetje de persoon van wie je intens veel houdt!!!
    Een mooie recensie Anouk maar wij zijn er nog lang niet!
    Je krijgt een beetje een beeld van wat ons nog te wachten (kan) staan!
    En dat maakt me bang en verdrietig.

  2. Manon van Alphen
    19 december 2015 / 10:19

    Helaas voor mij ook een heel herkenbare ziekte. Ik had al van dit boek gehoord, maar door je recensie ben ik nog nieuwsgieriger geworden en weet ik dat ik hem zeker cadeau ga doen met Kerst! Dan kan mijn moeder hem eerst lezen en daarna ik. Ik ben benieuwd!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.