In Het geheugenboek maken we kennis met Sammy, ook wel Toekomstige Sammy, die haar eigen gedachtes en gebeurtenissen op papier zet voor zichzelf om te voorkomen dat ze die vergeet. Ze heeft een ziekte waarbij haar geheugen haar in de steek zal laten. Sammy’s geheugen is alles voor haar: ze moet de beste van de klas blijven, het debattoernooi moet winnen, een toespraak houden en het liefst studeren in New York.
Er zijn meerdere boeken die een verhaal vertellen over dementie of geheugenverlies. Vaak zijn dit waargebeurde verhalen over de effecten en gevolgen van dementie van iemand die dichtbij de auteur staat. Zo las ik eerder Ma van Hugo Borst en Voor altijd mijn mama van Kathleen Aerts, beide indrukwekkende en ontroerende boeken. Zelf was ik nog geen young adult boek tegengekomen over een ziekte met geheugenverlies en dan ook nog geschreven vanuit het personage zelf. Het geheugenboek heeft een uniek concept en na een aantal goede recensies gelezen te hebben, wist ik dat ik dit boek ook graag wilde lezen.
Vanaf het begin schrijft Lara Avery regelrecht je hart in. Sammie is grappig, eerlijk en verfrissend. Doordat het boek in dagboekvorm is geschreven en korte hoofdstukken bevat, vlieg je door de bladzijdes heen. Ik vond het vooral erg indrukwekkend hoe Lara Avery over de ziekte van Sammie en over het geheugenverlies schreef. Ik heb zelf iemand in mijn omgeving met dementie, en al is het in een andere situatie dan bij Sammie, er waren wel bepaalde situaties en effecten die me bekend voor kwamen. Daardoor kwam dit boek nog harder bij me binnen en kwamen er een aantal scheurtjes in mijn hart. Maar wat ik daarnaast zo goed vind aan dit boek, is dat de focus niet de hele tijd op Sammies ziekte ligt, maar dat er voldoende ruimte is voor Sammie om zich te ontwikkelen en zich ook druk te maken over andere dingen. Natuurlijk is de ziekte van Sammie de rode draad, maar het boek is zoveel meer dan dat. Sammie wordt een levensecht personage waar je van gaat houden en je kan niet anders dan een happy end voor haar wensen.
Tijdens het lezen had ik al af en toe een brok in mijn keel en bij het lezen van de laatste bladzijdes heb ik een potje zitten huilen. Ik zat ook nog eens in de trein, dus dat was een beetje ongemakkelijk, hahaha. Het is lang geleden dat ik heb moeten huilen bij een boek, maar Lara Avery heeft het voor elkaar gekregen. Als je mijn blog volgt, dan weet je dat ik zelden een boek met vijf sterren beoordeel, maar ik kan niet anders bij Het geheugenboek. Het boek heeft echt indruk gemaakt en zal nog wel een tijdje door mijn hoofd blijven spoken.
Beoordeling: ★★★★★
* Dit boek heb ik ontvangen als recensie-exemplaar
Volg je mij al op Bloglovin’, Instagram en Twitter?
1 Reactie